ترک اعتیاد مراحل مختلفی دارد که با سم زدایی آغاز می شود. پس از پاک شدن بیمار از سمومی که بدن آنها را تحت تاثیر قرار می دهد، درمان بیمار وارد مراحلی نظیر گروه درمانی و غیره می شود. کارشناسان حاضر در مراکز درمانی با آموزش مهارت های مورد نیاز فرد، وی را برای بازگشت به جامعه و زندگی عادی آماده می سازند. مهارت هایی مانند کنترل استرس، مبارزه با وسوسه مصرف مجدد مواد و اعتیاد دوباره، توانایی گزینش سبک زندگی صحیح و سالم و ... .
با توجه به اینکه احتمال بازگشت فرد بیمار به اعتیاد در دوره دو ماهه پس از ترک حدود 80 درصد است، انجام برنامه ریزی دقیق برای این مرحله بسیار حیاتی بوده و مهم تلقی می گردد. با توجه به میزان وابستگی فرد بیمار و شرایط محیطی او، بازگشت به اعتیاد تا پنج سال بعد از سم زدایی نیز محتمل است. از این رو بهتر است افراد دوره درمان خود را تا زمان مورد تائید پزشک معالج خود، پیگیری نمایند.
مدت زمان دوران نقاهت ترک اعتیاد چقدر است؟
یکی از سوالاتی که ذهن بیماران درگیر اعتیاد و خانواده های آنان را به خود مشغول می دارد، طول دوره نقاهت لازم برای ترک می باشد. در پاسخ به این سوال باید گفت که نمی توان بازه زمانی خاص و ثابتی را برای درمان اعتیاد و دوره نقاهت کافی برای آن عنوان نمود. چرا که این امر وابسته به عوامل گوناگونی نظیر نوع ماده مخدر، طول دوره مصرف و دوز مورد استفاده، روش درمان، داروهای استفاده شده در دوره درمان، عوامل روانی و حمایت خانواده و ... می باشد.شما عزیزان می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر درباره ترک اعتیاد با کارشناسان مرکز ترک اعتیاد نگین تماس بگیرید.
در دوران نقاهت بعد از ترک چه اقداماتی ضروری است؟
با توجه به اهمیت دوران پس از ترک و نقاهت بیماران، برنامه ریزی و اقدامات خاصی برای سپری کردن مطلوب این دوران مورد نیاز است. می توان دوره نقاهت را به عنوان درمان سرپایی بیمار در نظر گرفت که در آن فرد از خدماتی نظیر دارو درمانی، مشاوره و حمایت های گروهی بهره مند می شود.
- مشاوره: اغلب افرادی که در دام اعتیاد اسیر می شوند، از مشکلات روانی و روحی رنج می برند و در مواجهه با مسائل به دلیل عدم برخورداری از مهارت حل مسئله، فرار را به عنوان راهکار مناسب انتخاب می نمایند. احتمال خودکشی در این افراد زیاد است و به همین دلیل برخورداری از جلسات مشاوره در طول درمان برای این افراد کاملا ضروری می باشد. به علاوه روی آوری به اعتیاد خود موجب ایجاد مشکلات عدیده ای برای فرد می گردد که بیمار به تنهایی قادر به غلبه بر آنها نیست. شرکت در این جلسات می تواند در کنترل اضطراب فرد کمک کننده باشد و ا عوارض ناشی از افسردگی را به حداقل برساند.
- رفتار درمانی: از این شیوه درمانی برای حذف عادت های مخرب و نادرست بهره گرفته می شود که برای رهایی از اعتیاد بسیار ضروری به نظر می رسد. در این روش با شناخت و تقسیم محرک های برانگیزاننده به دو گروه بیرونی و درونی، جایگزین های مناسبی برای حفظ سلامت روانی فرد انتخاب می شود. محرک درونی شامل عوامل تحریک کننده روانی فرد است که بیمار را به سوی مصرف مواد سوق می دهد. عوامل بیرونی نیز به شرایط جاری در محیط اتلاق می شود که بیمار را به استفاده از مواد مخدر ترغیب می نماید.
- گروه درمانی: این روش درمان بسیار کمک کننده و مطلوب می باشد. در این روش بیمار با افراد دیگری که دارای وضعیت مشابه با وی هستند در یک گروه قرار می گیرد. با استفاده از مطالب عنوان شده در اینگونه مجامع، انگیزه فرد تقویت خواهد شد.
- ورزش: ورزش با تقویت بدن و حذف علائم ترک، منجر به کم شدن احتمال بازگشت مجدد بیمار به مصرف مواد مخدر می شود. پیاده روی که ورزشی سبک و مناسب برای این گروه محسوب می شود، با کاهش سطح استرس، عوارض افسردگی را در بیمار کنترل کرده و میزان انرژی او را تا حد قابل توجهی بالا می برد. علاوه بر ارتقاء سطح تندرستی و سلامت به وسیله ورزش، اوقات فراغت بیمار نیز به نحو مطلوبی پر می شود و در نتیجه احتمال بازگشت دوباره فرد به مصرف مواد مخدر به حداقل می رسد.
- رژیم غذایی: استفاده از رژیم غذایی ایده آل در کنار سایر درمان ها نظیر مشاوره و رفتار درمانی می تواند مانع خوبی برای جلوگیری از اعتیاد دوباره فرد شود. واضح است که داشتن شرایط جسمانی مطلوب، اعتماد به نفس فرد را افزایش می دهد و کمک موثری در انتخاب سبک زندگی سالم توسط فرد می باشد. اغلب بیماران بعد از ترک از همراهی متخصصان تغذیه بهره می گیرند تا به بهترین نحو ممکن این دوره را سپری نمایند. استفاده از وعده های غذایی با حجم کمتر و دفعات بیشتر و همچنین پرهیز از مصرف کافئین و شیرینی ها، برای این افراد ضروری است. استفاده از غذاهای سالم می تواند موجب بازگشت سریع تر چهره فرد به حالت قبل از اعتیاد شود. به علاوه بیماران باید میزان آب کافی را برای ترمیم پوست خود، در رژیم غذایی خود قرار دهند.