اعتیاد به چسب‌ها و دیگر حلال‌ها
فردی که بوی چسب را از راه بینی استشمام می‌کند ممکن است سمت به نظر رسد، حرکات وی ناهماهنگ بوده و در صحبت کردن کند می‌باشد. این شخص ممکن است که در عالم تخیل و اوهام چیزهایی ببیند و بشنود یا چشمانش تار گردد. مو، نفس و یا لباس او احتمالاً بوی حلال می‌دهد و روی لباس وی لکه‌های چسب دیده می‌شود.
چنین شخصی ممکن است اشتهای خود را از دست بدهد و مبتلا به اسهال گردد. فرد معتاد به بوی چسب معمولاً بیقرار است به آسانی عصبانی می‌شود، اطراف دهان و بینی او قرمز رنگ است، بینی و چشم‌هایش آبریزش دارد و علایم سرماخوردگی و سرفه در وی مدت های مدید ادامه می‌یابد. از جمله مشکلات همگانی این گونه افراد غیبت از مدرسه و حاضر نشدن در محل کار است. پایبند به قول و قرارهای خود نبوده و غالباً نامرتب و کثیف می‌باشند. نظم خواب آنها بر هم می خورد و برای به دست آوردن حلال‌های مورد مصرف خود ممکن است با مسایل مادی روبرو شده و نیز با مجریان قانون درگیر شوند. استشمام مواد چسبی امکان دارد به قلب، ریه، کبد، کلیه‌ها و سیستم عصبی فرد معتاد لطمه زند.
معتادانی که این ماده مخدر را ترک می‌کنند ممکن است با دردهایی در ناحیه شکم، حال به هم خوردگی، پا درد، خستگی و افسردگی روبرو شده و از این آثار و علایم چند روزی رنج برند.
چسب، تینر، رنگ، فیکساتور، بنزین پاک کننده، سوخت فندک، بنزین اتومبیل، واکس، مایع کفش، مواد تمیز کننده لوازم فلزی و استون‌هایی که برای پاک کردن لاک ناخن به کار میرود دارای بخار قابل احتراقی می‌باشد که می‌توان آنها را چه از راه بینی و چه از راه دهان استشمام کرد و پس از مصرف احساسی به انسان دست می‌دهد شبیه به حالتی که پس از مصرف ماده مخدر قوی دست می‌دهد.
